La la land | Η πόλη του φωτός

Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται στο λαμπερό Los Angeles, την πόλη των αγγέλων, της τέχνης και του φωτός, εκείνη που ταξιδεύουν όσοι φιλοδοξούν να πετύχουν τους στόχους τους.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, δύο νέοι ο Σεμπάστιαν και η Μία, τους οποίους κάποια τυχαία γεγονότα τους φέρνουν κοντά. Εκείνος είναι μουσικός και ονειρεύεται να ανοίξει το δικό του club που απευθύνεται στη Jazz μουσική, ενώ εκείνη στοχεύει στο να γίνει καταξιωμένη ηθοποιός και να γράφει τα δικά της σενάρια.
Το μιούζικαλ αυτό ταξιδεύει το θεατή μέσα από τη μουσική και την τέχνη γενικότερα σε έναν κόσμο... μαγικό.
Μέσα από τα μάτια των ερωτευμένων, μπορεί να δει κανείς, ότι ο έρωτας μπορεί να σε ανεβάσει, να δεις τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά.
Ο άνθρωπος είναι γεννημένος να φιλοδοξεί πράγματα και να μοχθεί γι΄ αυτά. Έρχεται στον κόσμο, για να βρίσκεται σε μία συνεχή απασχόληση είτε του αρέσει είτε όχι.
Ο Σεμπάστιαν στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί έναν νέο απαιτητικό προς τον εαυτό του, όπου ο σωστός άνθρωπος δίπλα του του έδειξε το δρόμο, που πρέπει να ακολουθήσει, ώστε να πετύχει το στόχο του. Η Μία από την άλλη πλευρά, ένας αθεράπευτα εσωστρεφής και ντροπαλός άνθρωπος χρειαζόταν κάποιον να της δώσει μία μικρή ώθηση για να κάνει το επόμενό βήμα.
Για έναν άνθρωπο που βαδίζει στο δρόμο της τέχνης, δεν αρκούν μόνο τα όνειρα, αλλά χρειάζονται έργα, η επίτευξη των οποίων κάποιες φορές έρχονται με κάποιο αντίκτυπο.
Αυτό βλέπουμε και μέσα από το μιούζικαλ. Η μοίρα μπορεί να σε φέρει μεν κοντά σε κάποιον, αλλά οι δυσκολίες και η ίδια η καθημερινότητα μπορεί να σε απομακρύνουν.
Παρακολουθώντας την ταινία δημιουργήθηκαν δύο ερωτήματα στο φιλόσοφο που κρύβω μέσα μου:

• Κατά πόσο η πρόσκαιρη επιτυχία μας επιτρέπει να μείνουμε σταθεροί στον αρχικό μας στόχο και να συνεχίσουμε τη ζωή που κάναμε μέχρι τότε πλάι στους ανθρώπους που αγαπούμε;

• Πόσο μας απομακρύνει και μας επισκιάζει σε προσωπικό επίπεδο;

Ενώ τα μηνύματα που μου πέρασε το έργο ήταν ότι:
Η κατάκτηση των φιλοδοξιών απαιτεί στόχους.
Η τέχνη σε όλες τις μορφές της δίνει πνοή στη ζωή μας.
Ο έρωτας όσο εύκολα σε ανεβάζει, τόσο σε κατεβάζει. Ωστόσο, αν είναι σωστός μπορεί να σε φτάσει έως τα αστέρια.
Χρειάζεται κόπος, για να μείνει κανείς σταθερός στις αξίες του.
Η ζωή αποτελεί έναν ατελείωτο αγώνα και τα εμπόδιά της εμφανίζονται για να ξεπερνιούνται.
Οι ευκαιρίες δεν πέφτουν σαν τη βροχή από τον ουρανό. Πρέπει να βγεις έξω, στη ζούγκλα της ζωής για να τις βρεις. Όταν όμως παρουσιαστεί στο δρόμο σου, οφείλεις να την αρπάξεις από τα μαλλιά.
Τέλος, θα γνωρίσουμε πολλούς ανθρώπους στο ταξίδι της ζωής μας και κάποιοι θα μας βοηθήσουν να ανέλθουμε, να κατακτήσουμε το εκάστοτε αγαθό για εμάς. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα αποτελέσουν το σταθμό μας. Μπορεί να είναι απλά μία στάση.